داخل لوله شیشه ای لامپ هدلایت 4 حالته با مواد فلورسنت پوشیده شده است.
این ماده پرتوهای فرابنفش تشکیل شده در لامپ را به نور مرئی تبدیل می کند.
سیلیکات ها، فسفات ها و ترکیبات ولفرام به عنوان مواد فلورسنت استفاده می شوند.
لامپ های فلورسنت دارای کلاهک های فلزی در دو سر هستند که الکترودها را حمل می کنند.
در داخل کلاهک ها الکترودهای ولفرام پوشیده شده با اکسید باریم قرار دارند. لامپ حاوی بخار جیوه و گاز آرگون است.
لامپ های فلورسنت بلند و گرد را نمی توان مستقیماً به مدار وصل کرد.
مدار لامپ فلورسنت از لامپ فلورسنت، استارت، سوکت، بالاست و آرمیچر تشکیل شده است.
استفاده از آن مقرون به صرفه است.
بیش از حد گرم نمی شود.
روشنایی های بالا به دست می آید.
هنگام استفاده بدون اتصالات خیره نمی شود.
طول عمر بالایی دارد (حدود 10000 ساعت).
معایب لامپ های فلورسنت
به ابزارهای کمکی (بالاست، استارتر) نیاز دارد.
آنها بلافاصله روشن نمی شوند.
هزینه تسهیلات گران است.
اندازه آن برای نوری که می دهد بزرگ است.
هنگامی که اتصال صحیح و خوب برقرار نمی شود، سوسو زدن نور و اثر استروبوسکوپی (توهمات تصویر درخشان) دیده می شود.
لامپ های کم مصرف
آنها به صورت سوکت معمولی و پریز تولید می شوند.
لامپ های فلورسنت فشرده مانند لامپ های فلورسنت عمل می کنند، اما فضای کمتری را اشغال می کنند.
آنها توسط بخار جیوه که پرتوهای فرابنفش را که توسط میدان الکتریکی بین الکترودها نامرئی هستند، به بیرون می فرستد.
یک ماده فلورسنت در داخل شیشه این نور را قابل مشاهده می کند.
در همین حال، مواد فلورسنت با رنگ های مختلف، رنگ های متفاوتی از نور تولید می کنند.
ساختار داخلی این لامپ ها همچنین حاوی یک مدار الکترونیکی است که به عنوان بالاست عمل می کند.
این مدار بین سوکت (یا سوکت) و لوله شیشه ای است. از آنجایی که مدار الکترونیکی در این لامپ ها احتراق را فراهم می کند، هیچ استارتی وجود ندارد.
این لامپ ها در جاهایی استفاده می شوند که از نور برای مدت طولانی استفاده می شود و به تعداد زیادی منبع نور نیاز است.
این موضوع به طور گسترده در فعالیت آموزشی 4 پوشش داده خواهد شد.
