نور مصنوعی از نور مرئی و اشعه ماوراء بنفش (UV) و مادون قرمز (IR) تشکیل شده است و نگرانی هایی وجود دارد که میزان انتشار برخی لامپ سفید موتور برای پوست و چشم مضر باشد.
علاوه بر این، نور طبیعی و مصنوعی می تواند ساعت بیولوژیکی و سیستم هورمونی انسان را تغییر دهد و به طور بالقوه باعث مشکلات سلامتی شود. اجزای فرابنفش و آبی نور به طور بالقوه بیشترین آسیب را دارند.
برخی از افراد با شرایطی که آنها را حساس به نور می کند ادعا می کنند که لامپ های کم مصرف (عمدتاً لامپ های فلورسنت فشرده و دیودهای ساطع کننده نور (LED)) که جایگزین لامپ های رشته ای می شوند، علائم آنها را بدتر می کنند و بر تعداد زیادی از بیماری ها تأثیر می گذارند. آنها همچنین استدلال می کنند که اقدامات محافظتی، مانند پوشاندن لامپ ها با پوشش دوم و در نتیجه کاهش انتشار UV، موثر نیستند.
استفاده طولانی مدت از برخی از انواع لامپ های فلورسنت فشرده (CFLs) در فاصله نزدیک می تواند کاربران را در معرض سطوح UV نزدیک به محدودیت های تعیین شده برای محافظت از کارگران در برابر آسیب پوست و چشم قرار دهد..
خورشید و لامپ ها نور مرئی و تابش نامرئی مانند اشعه ماوراء بنفش (UV) و مادون قرمز (IR) ساطع می کنند. طول موج نور مرئی رنگ آن را تعیین می کند، از بنفش (کوتاه ترین طول موج) تا قرمز (طولانی ترین طول موج). پرتوهای فرابنفش و IR را می توان بر اساس طول موج آنها به دو دسته تقسیم کرد.
استفاده نادرست از لامپ ها در گروه های خطر 1 تا 3 می تواند باعث آسیب به چشم و پوست شود که با اقدامات مناسب می توان از آن جلوگیری کرد. به عنوان مثال، لامپ های متال هالید مورد استفاده در نورپردازی استادیوم های ورزشی در صورت استفاده در فاصله 20 سانتی متری می تواند خطراتی را ایجاد کند، اما استفاده معمولی هیچ خطری ندارد
