اثرات خوراک ماهی های مختلف بر رهاسازی مواد مغذی و رشد جلبک ها با استفاده از آزمایش های انکوباسیون دسته ای ارزیابی شد. در این آزمایش، 400 میلیلیتر از محیط کشت M-II استریل شده بدون نیتروژن و فسفر استفاده شد و وزنهای 0.1000 گرم و 0.2000 گرم از سه خوراک ماهی چینه مختلف (از کارخانههای مختلف) به محیط کشت به عنوان منابع فسفر و نیتروژن اضافه شد.
فلاسک 1 لیتری تیمارهای بدون جلبک حاوی 0.1 گرم خوراک ماهی به نامهای «HT 0.1 اینچ»، «HP 0.1 اینچ»، «ZT 0.1 اینچ» و حاوی 0.2 گرم خوراک ماهی به نامهای «HT 0.2 اینچ»، «HP 0.2 اینچ و 0.2 ZTg» نامگذاری شدند. g» به ترتیب.
در همین حال، تیمارهای جلبک حاوی 0.1 گرم خوراک ماهی «MHT 0.1 اینچ»، «MHP 0.1 اینچ»، «MZT 0.1 اینچ» و حاوی 0.2 گرم خوراک ماهی به نام «MHT 0.2 اینچ»، «MHPg0» نامگذاری شدند.
MZT 0.2 اینچ به ترتیب مطابق با نام درمان ها. نسخه های تکراری تهیه شد. فلاسک ها تکان داده می شدند و موقعیت آنها به طور تصادفی سه بار در روز تغییر می کرد. تراکم اولیه جلبک 1.0 × 105 سلول mL-1 بود.
در طول دوره آزمایشی (37 روز)، تراکم سلولی جلبک هر دو روز با استفاده از هماسیتومتر زیر میکروسکوپ شمارش شد. شمارش در هر نمونه سه بار انجام شد.
نمونه برداری آب 1 روز پس از افزودن جلبک آغاز شد و فسفر کل (TP)، فسفر کل محلول (TDP)، فسفر کل ذرات (TPP = TP-TDP)، ارتوفسفات (PO43–P)، نیتروژن کل (TN)، کل محلول نیتروژن (TDN)، نیتروژن کل ذرات (TPN = TN-TDN) و آمونیاک (NH4+-N) نیز هر دو روز یکبار اندازه گیری شد. غلظت PO43–P، TDP و TP از طریق روش اسپکتروفتومتری هضم پرسولفات و مولیبدات آمونیوم تعیین شد. NH4+-N با استفاده از روش فنل-هیپوکلریت آنالیز شد.
محیط حاوی جلبک جمع آوری شد و سپس به مدت 15 دقیقه با سرعت 3000 rmin-1 سانتریفیوژ شد. پس از حذف مایع رویی، جلبک ها با محلول 15 میلی گرم در لیتر NaHCO3 شسته و سپس دوباره سانتریفیوژ شدند. پس از دو بار تکرار روش فوق، جلبکهای بهدستآمده از این روش در محیط M-II بدون نیتروژن یا فسفر کشت داده شدند و این فرآیند به عنوان کشت گرسنگی تعریف شد. سه روز بعد، جلبک ها ذخایر پلی فسفات درون سلولی را تخلیه کردند.
