درختان گردو درختان برگریز از آب و هوای معتدل هستند که گونه اروپایی آن سبک تر از گونه آمریکایی است. چوب صنوبر و دل چوب قابل تشخیص می تواند بین پنج تا ده سانتی متر باشد و بسته به محل و سن چوب، نوارهای خاکستری یا قرمز رنگ باشد. درختان گردو بخشی از جنس گیاهی Juglans هستند.
درختان گردوی غیر جوگلان شامل گردوی برزیلی، گردوی آفریقایی، گردوی کوئینزلند، گردوی کارائیب و گردوی گینه نو می باشد.
چوب گردو در بازار سخت، سنگین و قابل ارتجاع است و قادر به مقاومت در برابر تاب خوردگی و انقباض بسیار کمی است. دانه نامنظم اما به طور معمول صاف با بافت متوسط است. دانه انتهایی نیمه متخلخل با حلقه های رشد مشخص است.
انواع گونه های گردو را می توان برای منبت کاری و نجاری استفاده کرد، اما رایج ترین آنها گردوی انگلیسی و گردوی سیاه است. گردوی انگلیسی یا Juglans regia معمولاً به عنوان گردوی معمولی شناخته می شود و اکثر گردوهای خوراکی را برای مصرف انسان فراهم می کند.
اگرچه گردوی انگلیسی در برابر حشرات حساس است، اما در برابر پوسیدگی کاملاً مقاوم است. در حین کار با چوب گردو انگلیسی بوی کمی به مشام می رسد. این چوب معمولاً آلرژی ایجاد نمی کند، اما ممکن است پوست و چشم را تحریک کند.
گردوی سیاه با نام علمی Juglans nigra چوبی بسیار محبوب و آسان است. یک چوب سخت درجه یک، کار با آن بسیار آسان است و در بین کارگران چوب در ایالات متحده محبوبیت دارد. گردوی سیاه با رنگ قهوه ای و مقاومت در برابر ضربه، چوب سختی است که انتخابی عالی برای هر نوع نجاری دارد.
چوب آن می تواند قهوه ای روشن یا قهوه ای شکلاتی تیره باشد که دارای رگه های تیره است. چوب صنوبر زرد کم رنگ است و دانه آن معمولاً صاف است. گردو سیاه بافت متوسطی دارد و در برابر پوسیدگی بسیار بادوام است، اگرچه ممکن است تحت تأثیر حشرات قرار گیرد.
هنگامی که دانه ها منظم و صاف هستند، کار با گردوی سیاه بسیار آسان است. این چوب که به ندرت لکه دار می شود، چسب را حفظ می کند و بسیار خوب تمام می شود. زمانی که دانه‌ها نامنظم هستند، مقداری پارگی ممکن است با سطح‌کشی رخ دهد.
مشابه گردوی انگلیسی، گردوی سیاه می تواند باعث تحریک چشم و پوست شود.
